Door Anya Perrée – Dog Training Anya Perrée
Sterbeoordelingen zijn anoniem. Vond u het artikel waardevol, dan stel ik uw waardering zeer op prijs.
Je hond doet iets wat je niet wilt. Je voelt frustratie. Je grijpt in.
Een ruk aan de lijn, een harde “nee!”, of een jachtlijntje strak achter de oren, een methode die helaas nog vaak wordt geadviseerd in Nederland. Het lijkt alsof je iets oplost. Alsof je controle hebt. Maar wat gebeurt er eigenlijk aan de andere kant van de lijn?
In dit blog neem ik je mee in de impact van straf op honden. Niet om met een vingertje te wijzen, maar om inzicht te geven. Want wat voor jou misschien werkt, kan voor je hond juist verwarrend, beangstigend of zelfs schadelijk zijn.
De schijnoplossing van straf
In de hondentrainingswereld blijven strafgerichte methoden circuleren. Ze worden verkocht als “effectief” of “herstellend van leiderschap”. Maar laten we eerlijk zijn: ze onderdrukken gedrag, ze onderdrukken emotie, en ze ondermijnen het welzijn van je hond.
Een hond leert niet beter door bang te zijn. Hij leert vooral om niets meer te doen. En dat is precies waar het misgaat.
Wat is straf eigenlijk?
Straf is alles wat een hond als onaangenaam ervaart en waardoor gedrag afneemt. Dat kan fysiek zijn, zoals een ruk aan de lijn of een jachtlijntje dat strak achter de oren zit. Maar ook sociaal, zoals negeren, afsnauwen of dreigend stemgebruik.
Het lijkt misschien effectief, maar het heeft een prijs:
- Vertrouwen verdwijnt
- Stress en angst nemen toe
- De hond kan zich terugtrekken of juist agressief worden
- En het belangrijkste: hij leert niet wat hij wél moet doen
Aangeleerde hulpeloosheid | het stille gevolg
Een van de meest schrijnende gevolgen van herhaaldelijk straffen is aangeleerde hulpeloosheid. Je hond leert dat zijn gedrag geen verschil maakt. Hij stopt met proberen. Hij wordt passief. Stil. Onzichtbaar.
Niet omdat hij “luistert”, maar omdat hij heeft opgegeven.
Je ziet het bij honden die nergens meer op reageren, die geen initiatief meer tonen, die alles ondergaan. Dat is geen gehoorzaamheid. Dat is psychologische schade.
Praktijkvoorbeelden
Luna, de jonge herder
Luna trok aan de lijn en blafte naar andere honden. Haar eigenaar gebruikte een jachtlijntje strak achter de oren en corrigeerde haar bij elke uitval. Na een paar weken blafte Luna niet meer. Maar ze liep met haar staart tussen de benen, vermeed oogcontact en reageerde nergens meer op. Ze had geleerd dat initiatief nemen pijn deed. Haar gedrag leek “verbeterd”, maar haar welzijn was ernstig aangetast en als ze weer uitviel was het heftiger dan voorheen. Bij onze cursus voor uitvallende honden kregen zowel de eigenaar als Luna de tools om onbekende honden zonder stress en zelfverzekerd te passeren.
Max, de enthousiaste labrador
Max sprong op tegen mensen. Zijn baasje negeerde hem en snauwde hem af. Max stopte met springen, maar begon ook mensen te vermijden. Zelfs bekenden. In gedragstherapie bleek dat Max niet wist wat hij wél mocht doen. Met positieve training leerde hij te zitten bij begroeting. Zijn enthousiasme kwam terug, op een gepaste manier.
Jacky, de angstige kruising
Jacky durfde niet naar buiten. Straf zou haar gedrag alleen verergeren. In plaats daarvan kozen we voor een traject met medicatie, emotieregulatie en stapsgewijze training. Ze leerde dat ze veilig was, en dat haar keuzes ertoe deden. Geen hulpeloosheid, maar vertrouwen.
Wat werkt dan wél?
Gelukkig zijn er methoden die wél werken. Respectvol, effectief en duurzaam:
- Positieve bekrachtiging, beloon gewenst gedrag
- Gedragsmanagement, voorkom lastige situaties
- Gedragsverandering, leer je hond ander gedrag aan, een alternatief
- Emotieregulatie, zorg dat je hond zich veilig voelt
Deze aanpak versterkt de band tussen jou en je hond. Je hond leert met plezier, durft initiatief te nemen, en voelt zich begrepen.
Tot slot
Straf lijkt soms een snelle oplossing, maar het is zelden een duurzame. Wat je hond nodig heeft, is geen correctie, maar begeleiding. Geen angst, maar vertrouwen. Geen onderdrukking, maar de ruimte om te leren.
Als we echt willen dat onze honden zich veilig, begrepen en verbonden voelen, dan begint dat bij ons. Bij de keuzes die we maken in hoe we met gedrag omgaan. En bij de bereidheid om te kijken naar wat er écht speelt, onder het gedrag.
Kies voor samenwerking in plaats van controle. Voor begrip in plaats van onderdrukking. En voor welzijn boven gehoorzaamheid.
➡️
Blijf mijn pagina volgen om als eerste te lezen wanneer het blog online staat!
Reactie plaatsen
Reacties