Door Anya Perrée – Dog Training Anya Perrée
Sterbeoordelingen zijn anoniem. Vond u het artikel waardevol, dan stel ik uw waardering zeer op prijs.
Wanneer geestelijk lijden onzichtbaar blijft: onze verantwoordelijkheid voor de hond
We herkennen het vaak direct als een hond mank loopt, een wond heeft of overgeeft. Lichamelijke klachten zijn zichtbaar, tastbaar en worden meestal snel aangepakt. Maar geestelijk lijden? Dat blijft vaak verborgen. En juist dat maakt het zo gevaarlijk. Want geestelijke pijn is niet minder echt, ze is alleen minder zichtbaar.
De vergelijking met de mens
Bij mensen zien we hetzelfde patroon. Wie een been mist, krijgt direct erkenning en hulp. Maar wie worstelt met depressie, angst of trauma, moet vaak vechten voor begrip. Geestelijke pijn is minder zichtbaar, minder tastbaar en daardoor minder geaccepteerd. Dat geldt ook voor honden. Een hond die angstig, obsessief of teruggetrokken gedrag vertoont, wordt al snel als ‘lastig’ bestempeld. Maar wat als dat gedrag voortkomt uit diepgeworteld geestelijk lijden?
Volledig afhankelijk van ons
Een hond is volledig afhankelijk van zijn eigenaar. Hij kan zijn lijden niet verwoorden, geen hulp inschakelen, geen grenzen aangeven. Zijn welzijn ligt in onze handen. En dat maakt onze verantwoordelijkheid des te groter. Want pas als wij als eigenaar erkennen dat er iets mis is, kan er hulp komen.
Vormen van geestelijk lijden bij honden
Gelukkig groeit de kennis over geestelijke gezondheid bij honden. Steeds meer professionals werken samen om deze honden te helpen. De klachten zijn divers:
- PTSS, bijvoorbeeld na trauma, herplaatsing of mishandeling.
- Angststoornissen en fobieën, zoals verlatingsangst of geluidenfobie.
- Cognitieve disfuncties, zoals dementie bij oudere honden.
- Obsessief-compulsief gedrag, zoals staartjagen of overmatig likken.
- Probleemgedrag door medische oorzaken, zoals pijn, jeuk, allergieën of hormonale disbalans.
Deze vormen van lijden zijn vaak complex en vragen om een professionele benadering.
Waarom het zo lang duurt voordat hulp komt
Veel eigenaren wachten lang. Soms uit onwetendheid, soms uit hoop dat het vanzelf overgaat. Soms uit schaamte of schuldgevoel. Of omdat de omgeving zegt: “Je moet gewoon strenger zijn.” Maar geestelijk lijden los je niet op met strengheid. Het vraagt om erkenning, begrip en professionele begeleiding.
Als jij durft te kijken, kunnen wij helpen.
Niet om gedrag alleen maar als gedrag te zien,
maar om het te begrijpen als een antwoord van binnenuit, een weerspiegeling van wat je hond voelt, denkt en nodig heeft.
Want pas dan begint echte verandering, voor je hond én voor jou.
De rol van professionals: samen dragen we het gewicht van hun lijden
Als gedragstherapeut in opleiding zie ik het keer op keer gebeuren: een hond die al maanden, soms jaren, worstelt met angst, stress of verwarring, en een eigenaar die het wel voelt, maar het nog niet durft te benoemen. Dat moment waarop iemand eindelijk zegt: “Ik denk dat mijn hond niet gelukkig is. Ik weet niet wat ik moet doen.” raakt me elke keer opnieuw. Want achter die woorden zit zoveel liefde, zoveel twijfel, zoveel hoop.
Het is een kwetsbaar moment. En het is ook het begin van verandering.
Wat volgt is geen standaard traject. Het is een proces van samen kijken, samen voelen, samen zoeken. Want geestelijk lijden bij honden is zelden eenduidig. Het zit verweven in hun lijf, hun verleden, hun omgeving en in de relatie met hun mens. Daarom geloof ik niet in snelle oplossingen. Ik geloof in samenwerking. In het bundelen van krachten, kennis en intuïtie.
Soms begint het bij mij, met een gedragsanalyse. Maar al snel merk ik: dit is groter dan gedrag alleen. Dan betrek ik de dierenarts, die medische oorzaken uitsluit of behandelt. Soms voel ik dat er spanning in het lijf zit die verder gaat dan wat ik kan duiden en dan komt een osteopaat in beeld, die met zachte handen luistert naar wat het lichaam vertelt. Of een homeopaat, die met natuurlijke middelen het systeem ondersteunt waar het uit balans is geraakt.
Wat mij raakt in deze samenwerking is dat we allemaal hetzelfde willen: dat de hond weer rust vindt. Dat hij weer durft te slapen zonder schrik. Dat hij weer durft te spelen, te snuffelen, te leven. En dat de eigenaar zich niet langer machteloos voelt, maar onderdeel wordt van het herstel.
Ik probeer in dat proces altijd de mens achter de hond te blijven zien. Want ook de eigenaar draagt vaak pijn. Schuldgevoel. Onzekerheid. De angst om te falen. En ik weet hoe zwaar dat kan wegen. Daarom geef ik ruimte. Geen oordeel. Alleen begeleiding. Want ik geloof dat heling begint bij erkenning bij het durven zeggen: “Ik zie je. En ik wil je helpen.”
Soms duurt het even voordat die stap gezet wordt. En dat is oké. Ik blijf erbij. Ik blijf luisteren. Want ik weet: als het moment komt, als de eigenaar durft te openen, dan kunnen we samen iets moois bouwen. Iets dat verder gaat dan training of therapie. Iets dat gaat over vertrouwen, verbinding en herstel.
Want uiteindelijk is het niet alleen de hond die lijdt. Het is ook de mens. En als we beide mogen helen, samen, stap voor stap, dan is dat het mooiste werk dat er is.
Een oproep tot erkenning
Honden verdienen net zoveel zorg voor hun geest als voor hun lichaam. Ze verdienen erkenning van hun pijn, hun angst, hun verwarring. En ze verdienen eigenaren die durven te zeggen: “Ik zie dat je lijdt en ik ga je helpen.”
Want pas dan kan het écht goedkomen.
Tot slot
We kunnen pas echt iets betekenen voor onze honden als we durven voelen wat zij al lang voelen. Als we voorbij het gedrag durven kijken, voorbij de frustratie, voorbij de twijfel. Want daar, in dat stille lijden, ligt de roep om hulp.
Als gedragstherapeut in opleiding zie ik het dagelijks: honden die wachten. Niet op een commando, maar op erkenning. En mensen die het ergens voelen, maar nog zoeken naar woorden, naar richting, naar moed.
Ik wil daar naast staan. Niet erboven, niet erachter, maar ernaast. Samen met jou. Samen met collega-professionals die hun kennis en hart inzetten om het verschil te maken. Want geestelijk welzijn is geen luxe. Het is een basisbehoefte. En het is onze verantwoordelijkheid.
Dus als jij voelt dat er iets niet klopt… wacht dan niet langer. Durf te kijken. Durf te voelen. En weet: je hoeft het niet alleen te doen.
💛 Voor jouw hond. Voor jou. Voor de verbinding die heling mogelijk maakt.
➡️
Ben je geraakt? Dan is dit pas het begin.
Als deze blog je heeft laten stilstaan, als je iets herkent in de woorden of in de blik van je eigen hond… weet dan: je bent niet alleen. En je hoeft het ook niet alleen te doen.
In mijn volgende blog neem ik je mee in de praktijk.
Ik laat zien hoe we geestelijk lijden bij honden niet alleen kunnen herkennen, maar ook écht kunnen ondersteunen.
Met concrete voorbeelden, oefeningen en inzichten uit mijn werk als gedragstherapeut.
Van angst tot trauma, van obsessief gedrag tot herstel van vertrouwen, stap voor stap, met oog voor hond én mens.
Houd mijn blog in de gaten of schrijf je in voor de nieuwsbrief, zodat je het vervolg niet mist.
Reactie plaatsen
Reacties
Goed geschreven en heel herkenbaar