Door Anya Perrée – Dog Training Anya Perrée

Sterbeoordelingen zijn anoniem. Vond u het artikel waardevol, dan stel ik uw waardering zeer op prijs.
Tijdens het trainen van honden kom je regelmatig in situaties waarin je liever ander gedrag ziet dan wat de hond op dat moment laat zien. Bijvoorbeeld wanneer hij zoekt op een plek waar weinig kans van slagen is. Je wilt hem niet afwijzen, maar ook niet negeren. Je zoekt een manier om subtiel richting te geven, zonder druk, en zonder dat de hond afhankelijk wordt van jouw aanwijzingen. In dit blog deel ik hoe ik een neutrale no reward marker inzet om samenwerking te stimuleren, zonder het leerproces te verstoren.
De rol van een neutrale no reward marker
Wanneer een hond gedrag vertoont dat niet leidt tot het gewenste resultaat, kan een no reward marker ingezet worden als subtiele vorm van feedback. In mijn praktijk gebruik ik hiervoor een neutraal geluidje. Het is geen afwijzing, geen aanwijzing, en zeker geen poging om het gedrag te stoppen. Het is een markering van een moment waarop het gedrag niet effectief is, zonder dat het de hond ontmoedigt of afleidt van zijn taak.
Het geluidje is bewust neutraal gehouden, zodat het geen emotionele lading draagt. Het is geen “nee”, geen “jammer”, en ook geen signaal dat de hond iets fout doet. Juist bij taken die intrinsiek motiverend zijn, zoals zoeken, is het essentieel dat de hond leert om zijn eigen keuzes te vertrouwen. Een hond die zeker weet dat hij in de buurt is van een geurbron, moet zich niet laten beïnvloeden door een no reward marker, hij moet doorzetten.
Het doel van het geluidje is dus niet om gedrag te stoppen, maar om samenwerking te stimuleren op momenten waarop de hond mogelijk te ver van je af is. Het is een uitnodiging tot heroverweging, niet tot heroriëntatie. Ik wil niet dat de hond leert dat ik weet waar wél iets te vinden is. Ik wil dat hij leert dat ik beschikbaar ben als partner, en dat het zinvol is om contact te maken wanneer hij zelf geen resultaat boekt.
Timing: het verschil tussen leren en verstoren
De kracht van een no reward marker zit in de timing. Te vroeg inzetten, bijvoorbeeld wanneer de hond nog actief en gefocust bezig is, kan het leerproces verstoren. Je onderbreekt dan mogelijk waardevol gedrag dat nog tot succes had kunnen leiden. Te laat inzetten, wanneer de hond al zelf heeft besloten om te heroriënteren, maakt het signaal overbodig en kan zelfs verwarrend zijn.
De juiste timing ligt in het moment waarop de hond vastloopt of te ver bij je vandaan is. Door op dat moment een neutraal geluidje te geven, bevestig je dat samenwerking beschikbaar is, zonder dat je de leiding overneemt.
Verschil met een beloning
Een no reward marker is geen beloning en heeft ook een totaal andere functie. Waar een beloning bedoeld is om gedrag te versterken en dus direct volgt op gewenst gedrag, markeert een no reward marker juist het uitblijven van resultaat. Het gedrag wordt er niet mee bekrachtigd, maar ook niet ontmoedigd. Het is puur informatief.
Beloningen geven duidelijkheid: dit was goed, doe dit vaker. Een no reward marker zegt: dit levert nu niets op, kijk of er een andere optie is. Cruciaal is dat de hond leert om zelf te blijven nadenken. Zeker bij taken zoals zoeken, wat op zichzelf al sterk belonend is, moet een hond zich niet laten beïnvloeden door een no reward marker als hij overtuigd is van zijn keuze. Het geluidje is geen signaal om te stoppen, maar een uitnodiging tot reflectie, mits goed getimed en neutraal gebracht.
Wat hier waardevol is, is dat de hond leert omgaan met twijfel en het uitblijven van resultaat. Hij leert dat hij zelf mag besluiten om iets anders te proberen, zonder dat hij daarvoor afhankelijk is van jouw aanwijzingen. En jij blijft beschikbaar als partner, zonder te sturen. Dat versterkt het probleemoplossend vermogen van de hond én de samenwerking. Het leerproces blijft bij de hond, en de relatie blijft open, gelijkwaardig en gebaseerd op vertrouwen.
Voorbeeld uit de praktijk
Stel: je hond zoekt op een stuk van het terrein waar hij op dat moment niet hoeft te zoeken omdat het niet bij jullie opdracht hoort. Jij hebt geen informatie over wat daar ligt, en dat wil je bewust zo houden. Je wilt voorkomen dat de hond leert dat jij weet waar wel of geen geurbron is, en je wilt zijn initiatief niet beïnvloeden. Wanneer het zoeken daar aanhoudt geef je een neutraal geluidje. Niet om hem te stoppen, maar om subtiel aan te geven dat het beter is ergens anders te zoeken.
Het geluidje is bedoeld als uitnodiging om op andere ideeën te komen. De hond registreert het, maar gaat mogelijk nog even door, het zoeken zelf is immers belonend. Dat is prima. Het geluidje is een sturing en geen afwijzing. Het is een lichte markering van een moment waarop samenwerking mogelijk is, zonder dat jij het initiatief overneemt. Als de hond besluit van richting te veranderen, ben jij beschikbaar. Je biedt eventueel een nieuwe zoekrichting aan, of wacht af. Zo blijft de leerervaring bij de hond, en blijft de samenwerking open en gelijkwaardig.
"Een no reward marker is geen rem, maar een richtingwijzer.
Laat je hond zelf kiezen, en blijf beschikbaar als partner."
Reflectie op het leerproces en de rol van de geleider
Deze manier van werken vraagt om vertrouwen in het leervermogen van de hond. Door niet direct in te grijpen, geef je ruimte aan zelfonderzoek, initiatief en het ontwikkelen van probleemoplossend gedrag. Dat betekent ook dat je als geleider leert om het ongemak van ‘niets doen’ te verdragen. Juist in die momenten, waarin je geen beloning geeft, geen aanwijzing doet, en geen afwijzing uitspreekt, ontstaat waardevolle leertijd.
Het vraagt om een verschuiving in focus: van het controleren van gedrag naar het begeleiden van ontwikkeling. De hond leert niet alleen wat werkt, maar ook hoe hij tot oplossingen komt. En jij leert om beschikbaar te zijn zonder te sturen, zodat samenwerking ontstaat vanuit keuze, niet vanuit afhankelijkheid.
Praktische tips voor toepassing
- Observeer zonder te sturen: Let op subtiele signalen van twijfel of heroriëntatie bij je hond, zoals pauzes, blikken of veranderingen in tempo.
- Gebruik het geluidje spaarzaam: Een no reward marker verliest zijn kracht als hij te vaak of te vroeg wordt ingezet. Kies momenten waarop de hond zelf ruimte heeft om te reflecteren.
- Wacht bewust af: Geef je hond de tijd om zelf tot een andere keuze te komen. Stilte en geduld zijn krachtige hulpmiddelen in leerprocessen.
- Wees beschikbaar, niet leidend: Als de hond contact zoekt, bied dan samenwerking aan zonder het initiatief over te nemen.
- Reflecteer na afloop: Kijk samen terug op het proces. Wat heeft de hond zelf opgelost? Waar was jouw rol ondersteunend in plaats van sturend?
Voorbeelden van geleidersgedrag dat invloed heeft
Ook als je niets zegt, ben je als geleider nooit neutraal. Je houding, positie en bewegingen geven voortdurend informatie aan je hond. Juist bij het werken met een no reward marker is het belangrijk om bewust te zijn van wat je non-verbaal communiceert.
- Stil blijven staan kan voor sommige honden betekenen dat er iets te vinden is, zeker als je dat eerder hebt gekoppeld aan succes.
- Meebewegen met de hond kan worden geïnterpreteerd als bevestiging, zelfs als je dat niet bedoelt.
- Oogcontact maken op het verkeerde moment kan de hond uit zijn concentratie halen of het idee geven dat hij iets moet veranderen.
- Een subtiele gewichtsverplaatsing of het richten van je lichaam kan al genoeg zijn om de hond te laten denken dat jij iets weet.
Door je bewust te zijn van deze signalen en ze doelgericht in te zetten, of juist bewust weg te laten, kun je de leeromgeving zuiver houden. Zo blijft het initiatief bij de hond, en blijft jouw rol ondersteunend in plaats van sturend.
Tot slot
Een hond iets anders laten doen zonder afwijzing vraagt om timing, inzicht en respect voor het leerproces. Een neutrale no reward marker kan daarin een waardevol hulpmiddel zijn, mits zorgvuldig ingezet. Het is geen afwijzing, geen aanwijzing, maar een subtiele richtingaanwijzer die samenwerking stimuleert. Zo blijft de hond leren, en blijft de relatie centraal staan.
➡️
Volgende blog binnenkort online
In mijn volgende blog duik ik dieper in een onderwerp dat vaak over het hoofd wordt gezien in werkhondentraining:
Wat betekent het als een hond je aankijkt tijdens het zoeken?
Is het onzekerheid, een hulpvraag, of hebben wij als mens simpelweg te veel gevraagd?
Ik deel mijn visie op waarom oogcontact tijdens zoekwerk niet wenselijk is, hoe je als geleider leert luisteren naar de hond als specialist, en waarom het begeleiden van zoekwerk méér vraagt dan een stappenplan, het vraagt inzicht in leeftijd, ras, leeropbouw én het vermogen om op het juiste moment door te schakelen.
Geen oogcontact. Geen hulp. Geen twijfel. Alleen de neus.
Hou mijn blogpagina in de gaten, deze komt binnenkort online!
Reactie plaatsen
Reacties